Dat is je aura

Elly van WijnbergenFragmenten

Met haar kin op haar borst kijkt ze gefasineerd naar mijn hand die met wat afstand langs haar buikje gaat. Haar handje doet mijn hand na en gaat op dezelfde afstand langs haar eigen buikje. ‘Wat voel je?’ vraag ik. ‘Het voelt warm.’ ‘Tot waar?’ ‘Tot hier… eh, nee, tot hier… eh…’ en haar handje neemt nog meer afstand. ‘Zó, tot hiér helemaal.’ Het is dat haar armpje niet langer is. ‘Wat is dat?’ vraagt ze gefascineerd. ‘Dat is je aura, je energieveld,’ zeg ik. Ze knikt alsof ze begrijpt wat ik daarmee bedoel. ‘Heb jij dat ook?’ vraagt ze. …