Wat zie je dan?

Elly van WijnbergenFragmenten

Poeh, wat zie je dan. Dat is verschillend. De ene keer flarden of een flard, een andere keer een volledig beeld, een bewegend scenario, als een soort korte film. Maar allemaal niet zoals de meesten verwachten. Het is eigenlijk net alsof je zelf iets bij elkaar fantaseert, alleen, je fantaseert het niet. Het is er, opeens. Vergelijk het met dagdromen, ook dan trekken er scenario’s in gedachten aan je voorbij die je in volledig beeld en gevoel waarneemt. Als je in de auto zit, of in de trein, zie je de omgeving langs je netvlies schuiven, maar in werkelijkheid heb je nauwelijks contact met wat je ogen zien.
Het lijkt alsof alles dat in een bepaald ritme aan je voorbij trekt juist de ruimte biedt om de beelden die vanuit je innerlijk komen te laten passeren.
Wie kent dat niet. Soms gaat het er met je vandoor. Je stuurt je gedachten wel naar een bepaald punt, maar zonder dat je er erg in hebt heb je niets meer in de hand. Tenminste, als je het zijn eigen gang laat gaan.
Er komen herinneringen voorbij uit het verleden, of mijmeringen over de toekomst. Het is heel goed mogelijk dat er opeens iets tussen zit dat je een bepaald gevoel bezorgt, een vooruitziende blik op iets waarover je onzeker was of een andere visie op de werkelijkheid, zoals je die eerder waarnam.
Alsof je van de ene gedachte in de andere glijdt en zo tot die bepaalde visie komt, geheel onverwachts. Waarnemingen dus die verder gaan dan die wij met het visuele of het innerlijke oog kunnen toetsen. Opeens is iets ‘helder’ zonder dat je precies kunt verklaren waarom, een ingeving, een ‘weten’. Later gaan we daar weer over twijfelen omdat we moeite hebben met het aanvaarden van die onverklaarbare werkelijkheid. En pas achteraf zeggen we dan: Zie je wel, ik wist het!

Met dromen is het niet anders. We hebben allemaal wel eens een droom die ons bij blijft, die later ‘helder’ wordt. Een droom die ons meer vertelt in de vorm van een symboliek of een gedetailleerde werkelijkheid. Of een droom waarvan achteraf de kwartjes pas vallen, in een flits.Het is en blijft de kunst van het vertalen.