Dat al het goede van boven komt is een fabel en ons openstellen omdat we de gave hebben en er daarom op vertrouwen dat wat ‘door ons heen mag komen’ goed is naïef, schreef ik in deel II over channelen.
We zijn beïnvloedbaar, gelukkig, want Deepak Chopra stelt dat juist onzekere mensen de hoogste spijlen van de ladder halen, omdat ze zich voortdurend verrijken met nieuwe inzichten.
Stilstand is achteruitgang en vertwijfeling dus zo slecht nog niet. Maar juist die prachtige eigenschap heeft ook zijn schaduwzijde. Het zijn dan wel juist de meest gevoelige mensen die zich laten inspireren en daardoor ook een inspiratie zijn voor velen, maar het blijft een kwestie van smaak, want waar de één zich laat inspireren door het licht, doet de ander dat door het duister, en over smaak valt niet te twisten.
Ben je zeker van je zaak dan moet er heel wat gebeuren wil je die laten beïnvloeden door wie of wat dan ook. Maar zodra er vertwijfeling is en je voortdurend op zoek bent, dan zijn er genoeg te vinden die ons van alles wijs willen maken, ook met de meest goede bedoelingen, maar dat zegt niets over de inhoud als waarheid. We willen allemaal graag die waarheid kennen, maar wie kent hem in al zijn facetten. Ik niet, en u waarschijnlijk ook niet. Ik kan u hier van alles op de mouw spelden en geloofwaardig overkomen, maar dat zegt niet dat mijn visie de juiste is. Ook ik ben voortdurend op zoek om mijn gezichtsveld, en dus mijn ruimte te verbreden. Zodra ik daar mee stop en denk dat ik dé waarheid ken wordt het bedenkelijk en neemt mijn ego waarschijnlijk de leiding.
Mensen horen stemmen vanuit het hiernamaals. Leuke, lieve, troostende en wijze. Stemmen dus waardoor wij ons graag laten leiden. Maar dikwijls krijgen die stemmen zoveel vertrouwen van de mens ‘onder’ zich dat de mens zijn eigen identiteit erbij prijsgeeft.
We menen niet voor niets met de gave te zijn toebedeeld en willen dan ook niet verzuimen als medium om de boodschap te verspreiden, in huiskamersfeer, binnen de muren van een eigen praktijk of wereldbreed. We gedragen ons dikwijls als goeroes en we stijgen boven onszelf uit. En we doen het heus niet allemaal met de intentie onszelf en ons ego te verrijken. We doen het ook vanuit liefde en geven ons ego daarbij prijs. We ‘mogen’ de boodschappen doorgeven en we doen dat maar al te vaak voorkomen als heilig. We offeren ons zelf en ons doel voor het welzijn van de mens en de wereldvrede omdat het goed voelt. Allemaal heel nobel, maar toch…
Ik herinner mij nog een voorval uit mijn praktijk, waarbij een kind van elf door een geest werd benaderd als zijnde haar opa. Het voelde goed en opa fluisterde zelfs de uitkomst van de rekensommen op school in het oor van het meisje. Opa wist ook de moeder te overtuigen van zijn goede bedoelingen door het kind dingen te laten vertellen die het niet kon weten. Het vertrouwen groeide, zowel bij het kind, als wel bij de moeder. De hereniging was een feit en opa was welkom, vanuit het hiernamaals. De begeleidend therapeut geloofde ook heilig in deze prachtige hereniging en zei: ‘Stel je maar open, je wordt beschermd.’ Het voelde goed. Weken lang was iedereen in de ban van dit contact, want er ging een wereld voor hen open, maar na verloop van tijd stuurde opa een afgezant die het kind voorhield dat opa even geen tijd had en hij haar dan wel even zou helpen met het voorzeggen van haar rekensommen. Hij kende opa uit vroegere tijden en noemde zichzelf met naam en toenaam, en ook dat vertrouwen groeide, maar de ‘afgezant’ wilde enkel vertrouwen winnen van het kind om het daarna binnen diezelfde afstemming te kunnen bedreigen, in de nacht, als het kind alleen was. Er onstond een vicieuze cirkel van verwarring en angst. Het kind en de ouders raakten het spoor bijster en kwamen ontredderd in mijn praktijk.
wordt vervolgd…
>>Over channelen, deel IV
>>Over channelen, deel II