Channelen doen we dus allemaal, bewust of onbewust, schreef ik maandag in deel I. Hoe onwerkelijk het voor velen onder ons ook lijkt, wij staan voortdurend in contact met alles dat om ons heen is. Op zich niets bijzonders. Kijk in de dierenwereld.
Dieren hebben een speciale neus voor dreiging en slaan op de vlucht. Waar die informatie vandaan komt maken dieren zich niet druk om, zij handelen. Uw kat gaat vast niet liggen op een plekje waar het niet pluis is, voor de rest vindt hij het gezegend.
Wij mensen ontwijken ook plekjes waar het niet pluis is, tenminste, als we niet zo zouden twijfelen aan ons van nature zo perfect geregeld intuïtief vermogen. Als we dat vermogen niet zo zouden onderschoffelen met overtuiging en ongeloof. En als we niet voortdurend ons hoofd zo vol hadden met praktisch denkwerk of stress van de dag, waardoor we andere signalen dus negeren.
Kinderen geven nog wel aan dat er iets niet pluis is en uiten dat vaak als ‘fantasieën’ en in dromen. Het gebeurt maar al te vaak dat problemen en enge dromen verdwijnen door het kinderbedje eenvoudigweg te verplaatsten naar een andere ruimte of een andere hoek van de kamer.
Maar wat heeft dit alles te maken met onbewust channelen?
Stel, je bent een gevoelig typje dat zich van alles aantrekt. Nee, nu niet gelijk gaan denken dat we dan de hele dag in contact staan met geesten of wat dan ook, maar er zijn genoeg gevallen – ik krijg ze met regelmaat in mijn praktijk – waarbij mensen het spoor bijster raken, omdat zij niet meer weten wie zij in werkelijkheid zijn, welk gevoel nu eigenlijk eigen is. Chronische moeheid is een typisch verschijnsel van mensen die, zonder dat ze daar erg in hebben, hun energie voortdurend weg laten lekken, voortdurend van alles absorberen van ‘van alles’ om hen heen.
Ook dat is een natuurlijk gegeven, want energie baant zich een weg, als stromend water. Zet een gever en een nemer naast elkaar op de bank voor een gezellig onderonsje en het energetisch spel wordt gespeeld. De nemer gaat fluitend de deur uit en de gever vraagt zich af waarom hij toch weer zo moe is of alweer zo’n hoofdpijn heeft, terwijl het toch eigenlijk best gezellig was. De nemer zat zich te verkneuteren op de bank en de gever gaf hem het gevoel dat er weer eens écht naar hem geluisterd werd, en dat geeft de gever ook een goed gevoel. Wat is daar nu mis mee…
Niets, maar luisteren en luisteren is twee. Channelen en channelen is ook twee. En zelfs al menen we goed te kunnen channelen en onderscheid te kunnen maken, misleiding ligt altijd op de loer. En… hoe goed kennen we onszelf. En ‘kennen’ wij datgene dat wij ‘aantrekken’ en net zo goed voelt als dat gesprek op die bank, omdat we ‘zo goed kunnen luisteren’?
Dat al het goede van boven komt is een fabel en en ons openstellen omdat we de gave hebben en er daarom op vertrouwen dat wat ‘door ons heen mag komen’ goed is naïef. Feit is dat we, ook al channelen we ‘bewust’ we altijd op onze tellen moeten passen, zeker als we onervaren zijn. In feite is channelen niet minder gevaarlijk dan glaasje draaien als je niet exact weet wat je doet of over je afroept.
Is het dan wel zo verstandig je in spiritualiteit te gaan verdiepen, is het dan wel zo verstandig om columns te schrijven en mensen aan te sporen dat het zinvol is om verder te kijken dan je neus lang is, omdat spiritualiteit ons leven kan verrijken, ons weer bij onze kern kan brengen, ons leerproces kan activeren met alle goede gevolgen vandien…
Ja hoor, struisvogelpolitieken is niet de oplossing. Vluchten in angst evenmin. Ik schreef in 2001 in de column Over bang zijn voor een online magazine: (…) Bang zijn is niet altijd verkeerd. Als iemand een pistool op je hoofd richt en je weet niet dat het een pistool is, zul je geen doodsangst ervaren. Als je weet dat er een dodelijke kogel inzit wel. Maar als je kunt kiezen uit het wel en niet weten van dat, dan weet ik het wel… Het is een stuk veiliger om dingen te zien voor wat ze zijn. En zeker als het gaat om dingen waar we niet genoeg van weten. Ze zijn niet minder bedreigend.
Die column schreef ik destijds naar aanleiding van de vraag: Wat kan iemand verwachten die besluit iets met paranormale vermogens te gaan doen? Je kunt die column nog eens nalezen achter deze link.
Meer hierover in deel III, wordt vervolgd…
>>Over channelen, deel I
>>Over channelen Deel III