Paniek bij de tandarts

Elly van WijnbergenFragmenten

Hij is vier en stapt parmantig binnen.
Hoi, zeg ik.
Hoi.
Wat kom je bij me doen?
Hij haal zijn schouders op, weet het niet zo goed.
Moeder vertelt dat hij erg in paniek is geraakt bij een tweede bezoek aan de tandarts. En dat die hem vervolgens doorverwees naar mijn praktijk.
Moeder zelf is minder bekend met energetische therapie, maar als het haar kind kan helpen is het goed. Er is nog één behandeling van de tandarts nodig. En misschien brengt deze wijze van behandelen haar kind tot rust om daarna opnieuw af te kunnen spreken.

De intake maakt duidelijk dat er niet direct een aanwijsbare oorzaak is voor zijn paniek. Het eerste bezoek aan de tandarts was veel ingrijpender en verliep juist erg goed. En deze tandarts is gespecialiseerd in angst bij kinderen. Dus dat kan het allemaal niet zijn.

Zelf heeft hij een logische verklaring.
De mevrouw naast de stoel, de tandartsassistente, vond hij wel erg leuk, maar dat wilde hij niet laten merken. En daar wordt je dan onrustig van.
Ah, dat verklaart de boel, jok ik.
Hij knikt blij. Dat we niet nog dieper hoeven graven. Geen paniek.

Als ik hem vertel hoe de energetische behandeling in zijn werk gaat, dat ik eerst zijn rug ga navoelen op de kruk en dat hij daarna in de grote behandelstoel mag, reageert hij spontaan.
‘Dat vind ik lekker, aan mijn rug. Dat doet mama ook wel eens. Kan ik al gaan liggen?’